De laatste tijd komt Elbow om verschillende redenen weer verdacht vaak langs als ik muziek wil luisteren. Ik houd van deze band, écht. Maar nog niet iedereen blijkt overtuigd:
Tijd om daar verandering in te brengen Mandy, de top 5:
5. I've Got Your Number
Als bijna alle liedjes van Elbow gaat dit nummer over de liefde. En die wordt hier geuit in intense haat. Zanger Guy Garvey vraagt zijn ex een brief, waarin staat wat ze heeft misdaan, te bewaren. Ze kan die brief niet bij haar hart of onder haar kussen bewaren, maar in het laatje waar haar seksspeeltjes liggen; de plek waar alles waar je je voor schaamt ligt. Hij wenst haar toe dat ze voor de rest van haar leven niks anders heeft dan de seksspeeltjes. "Grow a fucking heart love". En dan die laatste zin...
4. Mexican Standoff
"Was ik maar net zo knap als je ex, en ging hij nu maar zomaar dood". Dit nummer is één bal jaloezie.
Luister naar de gitaarsolo die midden in het nummer subtiel los gaat. Luister naar de voorzichtige opbouw van het nummer van lief naar rauw en dan het voorzichtig explosieve einde en de fade-out die klinkt alsof er net niets kapot is gegaan. Het is allemaal zo subtiel, haat en liefde liggen weer erg dicht bij elkaar.
3. The Loneliness Of A Tower Crane Driver
Eigenlijk is de titel van dit nummer alleen al goed genoeg. Als je gaat luisteren kom je terecht in een minitieus verhaaltje dat groots wordt gebracht. Zonder dramatisch te doen over de keerzijde van zijn succes bezingt Guy hier hoe eenzaam het kan worden aan de top. Om te eindigen met een heel klein stukje orgel, dat zowaar hoopvol klinkt.
2. Powder Blue
Misschien wel het beste Elbow nummer. Kan gaan over het einde van een relatie, over drugs, een auto-ongeluk, liefde, de dood. Die gelaagdheid maakt dit nummer zo briljant. De mix van de prachtige zangstem, de soms eng klinkende instrumenten, de opbouw in het nummer en de uiteindelijke crash maakt dat ik elke keer weer met kippevel zit. En dat ik me een beetje voel alsof ik net een auto-ongeluk gehad heb.
1. One Day Like This
Dit nummer is overduidelijk geschreven om live uitgevoerd te worden en het publiek de prachtige zin "One day like this a year'd see me right" luid te laten herhalen. En ja, als je bij zo'n optreden bent geweest dan kun je alleen nog maar gelukzalig denken: één dag per jaar als deze, dat zou toch zo mooi zijn.
Daarnaast is het een heerlijk, bijna zoet, liefdeslied. Op een dag wordt je wakker naast iemand en je realiseert je dat je echt heel erg verliefd bent. Okay, ik ben een sucker voor heule mooie, heule lieve liedjes, daarom deze op nummer één.
Voor de Elbow-beginners raad ik het album The Seldom Seen Kid altijd aan, deze is het meest toegankelijk en heeft geweldige arrangementen. Strijkers en blazers ondersteunen (en overheersen soms, als het even nodig is) de liedjes. Het is ook het vrolijkste album. Hoewel Garvey geen sombermans is, hoor je in eerdere albums nog wel eens een nummer als Powder Blue en dan nog wordt ik weer overvallen door de prachtige zang en muziek en durf ik al snel weer voorzichtig te glimlachen.
Hoe fijn is het dat Garvey telkens weer prachtige verhaaltjes weet te maken uit ogenschijnlijk kleine dingen die in zijn leven gebeuren. Het nummer Lippy Kids van het komende album Build A Rocket Boys lijkt gebaseerd op wat brutale jochies op straat, die hun leven lijken te gaan vergooien; een sentimenteel nummer over hoe je je jeugd moet koesteren in plaats van weg te gooien. Ik heb nu al zin in dat nieuwe album!
Snel doorklikken naar de spotify playlist van de vijf genoemde nummers dus.
Harm de Kleine voegt op het laatste moment nog een bonus nummer toe, die ik bijna vergeten was: Great Expectations:
1 opmerking:
Wat een fantastisch muzikaal kadootje op de zondagmiddag!! Ik ben er helemaal blij van. Met dank aan jouw deskundige begeleiding zet ik mijn eerste stappen op de weg naar Elbow liefhebberij. Hierbij mijn indrukken van de top 5.
I’ve got your number
Begint mooi klein, ingehouden en dreigend. Je hoort de pijn er doorheen.
I. Know. What. You. Have. Done.
Dan dat brute orgel om de woede door te laten klinken en die killing slotzin inderdaad. Call me?
Mexican standoff
Wat een heerlijk onomwonden afgunstlied! Bijna een ode aan jaloers zijn. Ik wil gelijk ook dat de standoff hij onder de wielen van die auto verdwijnt.
The Loneliness of a Tower Crane Driver
Een soort wanhopige, uitgeputte drumbeat die je het nummer in sleept en vervolgens onveranderd doorploetert, net als de vermoeide tower crane driver. Alleen de stille twist na het eerste couplet snap ik niet zo goed, een kleine hap naar adem voordat hij weer terug aan het werk gaat misschien?
Powder Blue
En van de nummers die ik al goed kende en waarom ik wel Elbow voornemens had! Prachtig, zoet, maar onder de oppervlakte is er iets goed mis. Ik haal er een liefdesverhaal uit met een meisje dat breekbaar is, misschien is ze ziek (verslaafd?), misschien is ze ernstig gewond na een ongeluk. De melancholische piano, de weemoedige zang eindigend in een gepijnigde uithaal en een barst, in die ene minuut dat het veranderde.
Wish someone called me baby cakes…
One day like this
Festival anthem! Puur geluk, dat mag wel wat vaker in de muziek. Break out the violins, cause I’m in love. Ik heb nu al zin het einde mee te scanderen, wanneer komen ze? :-)
Dankjewel voor dit mooie inkijkje! Ik heb eens met een vriend iets soortgelijks gedaan: ik wilde hem liefde voor Radiohead aansmeren (http://bit.ly/hFJ7qP) en hij wilde mij passie voor REM bijbrengen (http://bit.ly/fXmvZ3). Superleuk om te doen!
Een reactie posten