Ik was nog nooit op LC geweest en had eigenlijk niet zo'n zin om naar Amsterdam af te reizen. Daarom was ik ook erg verheugd te horen dat Late Of The Pier in het kader van dit festival naar Rotterdam zouden komen, slechts een kwartiertje met de trein!
Dankzij werkzaamheden bij de NS werd dit kwartiertje alsnog een uur, maar dat mocht de pret niet drukken.
De line-up van Lowlands is voor mij al een paar jaar reden om allemaal nieuwe bandjes te beluisteren en dit jaar hoorde LotP daar bij. Ondanks het feit dat er slechts wat demo's beschikbaar waren was ik direct enthousiast.
Late Of The Pier is niet direct in een muzikaal hokje in te delen. Denk aan een mix van Queen, Muse, beetje Bowie, wat geleend van Hadouken, en hier en daar een snufje Joy Division. Dit alles in een uiterst dansbaar jasje en gebracht met een gretige energie waar je "u" tegen zegt.
Ik liet mij op Lowlands in licht beschonken staat overhalen om een (slechte) film te gaan kijken in plaats van op de jongens van de Pier te wachten. Aangezien de X-Ray al stampvol was, en de band te laat op kwam heb ik ze laten schieten, maar ik had er al snel spijt van.
Toen ik eerder deze maand "Fantasy Black Channel" beluisterde bleek dat LotP lekker bezig was, de ruwe demo's zijn op het album goed opgepoetst en de nieuwe nummers klinken strak.
Gelukkig was daar dan London Calling (on tour) en mijn kaartjes waren snel gekocht.
Bij aankomst in de Watt op zondagmiddag (beetje rare tijd, maar goed) werden we verwelkomd me de wat valse tonen van John en Jehn. Helaas had de techniek ernstige problemen met het geluid. De zang van Jehn heb ik alleen maar door haar monitor gehoord en ook de instrumenten leken regelmatig uit te vallen.
Tussen de regels door kon ik wel lekkere muziek ontdekken, het was in ieder geval een stuk minder suf dan wat ik tot dan toe op myspace had gehoord.
Wellicht krijgen ze over een paar jaar nog een kansje. Tegen die tijd zijn ze het wel gewend om op een podium te staan en hebben ze hopelijk een echte band in plaats van een CD als begeleiding.
John and Jehn (Foto: Breuls)
Ondertussen was het ijskoud in de zaal dankzij de airco die voluit stond te blazen, tientallen mensen stonden letterlijk te bibberen. Dit had eerder al flink wat afgedaan aan de sfeer en na wat klachten ging een minuut of tien later eindelijk de koude lucht uit.
Direct was het de beurt aan Noah And The Whale om de zaal op te warmen. Een beetje gek bandje dat een heel klein beetje aan Vampire Weekend probeert te proeven. De muziek was bijna over the top folksy en de violist (met grappige tijgertrui, die had zijn moeder vast uitgezocht) overheersde zo ernstig dat ik er bijna hoofdpijn van kreeg. Ook hun geluidsman had duidelijk een gehoorprobleem.
Hoewel het optreden enthousiast was en er direct naast mijn één uitzinnige fan uit haar dak ging, stond het publiek duidelijk te wachten op de hoofdact.
Noah And The Whale (Foto: Breuls)
Vanaf het moment dat Late Of The Pier het podium op kwam is het niet meer koud geweest in de zaal. De honderd tieners recht voor het podium begonnen voordat er 1 noot gespeeld was al te pogo-en en zijn naar mijn idee niet meer opgehouden.
Ik had de jongens van de Pier nog nooit op foto's gezien en was dan ook even verbaasd dat dat grote geluid uit deze jonge jongetjes kwam! Maar dat deed gelukkig niets af aan een strak optreden.
Late Of The Pier (Foto: Breuls)
Na een paar nummers werd het publiek uitgenodigd om op het randje van het podium te komen zitten. Aan deze oproep werd meer dan gehoor gegeven en binnen een paar seconden stonden er 50 tienermeisjes óp het podium te juichen. Grappig genoeg bleven ze op een keurige afstand van de band staan dansen en konden tot aan het laatste nummer het concert van een unieke positie bekijken.
De Pier stond redelijk zelfverzekerd op het podium en de nummers klonken straks, op wat hele kleine missers na. Maar een kniesoor die daar op let! Ik kan alleen maar jaloers zijn op deze jongens die zowel de ouderwetse analoge instrumenten als de digitale kastjes volledig live weet te bedienen en mij een meer dan fijne middag hebben weten te bezorgen.
Hopelijk mogen ze dit jaar op Lowlands in de herhaling komen, tegen die tijd is hun act misschien nog ietsje minder ingestudeerd en daarmee nog leuker.
Volgend jaar ben ik vermoedelijk ook op het London Calling festival te vinden, altijd leuk om nieuwe bandjes te checken.
Late Of The Pier - Space and The Woods
Posts
1 opmerking:
klinkt vet. In Tivoli had LOTP er duidelijk minder zin in.. de zaal was dan ook zo goed als leeg (ook koud dus)
volgens mij had k beter naar watt kunnen gaan =D
Een reactie posten