zondag 9 januari 2011

Top 5 Elbow-must-listen-nummers

De laatste tijd komt Elbow om verschillende redenen weer verdacht vaak langs als ik muziek wil luisteren. Ik houd van deze band, écht. Maar nog niet iedereen blijkt overtuigd:

Tijd om daar verandering in te brengen Mandy, de top 5:

5. I've Got Your Number
Als bijna alle liedjes van Elbow gaat dit nummer over de liefde. En die wordt hier geuit in intense haat. Zanger Guy Garvey vraagt zijn ex een brief, waarin staat wat ze heeft misdaan, te bewaren. Ze kan die brief niet bij haar hart of onder haar kussen bewaren, maar in het laatje waar haar seksspeeltjes liggen; de plek waar alles waar je je voor schaamt ligt. Hij wenst haar toe dat ze voor de rest van haar leven niks anders heeft dan de seksspeeltjes. "Grow a fucking heart love". En dan die laatste zin...

4. Mexican Standoff
"Was ik maar net zo knap als je ex, en ging hij nu maar zomaar dood". Dit nummer is één bal jaloezie.
Luister naar de gitaarsolo die midden in het nummer subtiel los gaat. Luister naar de voorzichtige opbouw van het nummer van lief naar rauw en dan het voorzichtig explosieve einde en de fade-out die klinkt alsof er net niets kapot is gegaan. Het is allemaal zo subtiel, haat en liefde liggen weer erg dicht bij elkaar.

3. The Loneliness Of A Tower Crane Driver
Eigenlijk is de titel van dit nummer alleen al goed genoeg. Als je gaat luisteren kom je terecht in een minitieus verhaaltje dat groots wordt gebracht. Zonder dramatisch te doen over de keerzijde van zijn succes bezingt Guy hier hoe eenzaam het kan worden aan de top. Om te eindigen met een heel klein stukje orgel, dat zowaar hoopvol klinkt.

2. Powder Blue
Misschien wel het beste Elbow nummer. Kan gaan over het einde van een relatie, over drugs, een auto-ongeluk, liefde, de dood. Die gelaagdheid maakt dit nummer zo briljant. De mix van de prachtige zangstem, de soms eng klinkende instrumenten, de opbouw in het nummer en de uiteindelijke crash maakt dat ik elke keer weer met kippevel zit. En dat ik me een beetje voel alsof ik net een auto-ongeluk gehad heb.

1. One Day Like This
Dit nummer is overduidelijk geschreven om live uitgevoerd te worden en het publiek de prachtige zin "One day like this a year'd see me right" luid te laten herhalen. En ja, als je bij zo'n optreden bent geweest dan kun je alleen nog maar gelukzalig denken: één dag per jaar als deze, dat zou toch zo mooi zijn.
Daarnaast is het een heerlijk, bijna zoet, liefdeslied. Op een dag wordt je wakker naast iemand en je realiseert je dat je echt heel erg verliefd bent. Okay, ik ben een sucker voor heule mooie, heule lieve liedjes, daarom deze op nummer één.

Voor de Elbow-beginners raad ik het album The Seldom Seen Kid altijd aan, deze is het meest toegankelijk en heeft geweldige arrangementen. Strijkers en blazers ondersteunen (en overheersen soms, als het even nodig is) de liedjes. Het is ook het vrolijkste album. Hoewel Garvey geen sombermans is, hoor je in eerdere albums nog wel eens een nummer als Powder Blue en dan nog wordt ik weer overvallen door de prachtige zang en muziek en durf ik al snel weer voorzichtig te glimlachen.
Hoe fijn is het dat Garvey telkens weer prachtige verhaaltjes weet te maken uit ogenschijnlijk kleine dingen die in zijn leven gebeuren. Het nummer Lippy Kids van het komende album Build A Rocket Boys lijkt gebaseerd op wat brutale jochies op straat, die hun leven lijken te gaan vergooien; een sentimenteel nummer over hoe je je jeugd moet koesteren in plaats van weg te gooien. Ik heb nu al zin in dat nieuwe album!


Harm de Kleine voegt op het laatste moment nog een bonus nummer toe, die ik bijna vergeten was: Great Expectations:


zondag 19 december 2010

Album top 10 van 2010

01. Arcade Fire - The Suburbs
Het duurde even, maar inééns kwam de klik: dit is geniaal; The Suburbs is een instant- (tijdloze) klassieker. Na de eerste luisterbeurten begreep ik dat gemijmer over vroeger niet helemaal. Maar ik realiseerde me ineens dat het een genadeloos eerlijk album is over de angst voor de ik-wil-het-nu maatschappij; vrees voor oorlog maar ook over ouder worden. Gelukkig valt in elk nummer een lichtpuntje, strijdvaardigheid of acceptatie te herkennen. Muzikaal zijn de arrangementen redelijk tijdloos, gelukkig geen hippe autotuners of andere trends. De combi van teksten en muziek zorgt er voor dat dit album over tien jaar nog relevant is.

02. The National - High Violet
Ome Harm heeft twee jaar lang méér dan zijn uiterste best gedaan om Nederland aan The National te krijgen. En dat was bij mij bijna niet gelukt.. Eigenlijk vind ik hun studio albums een beetje te steriel, en dat geldt zelfs meer voor High Violet dan hun oudere albums. Pas toen ik ze na het lange hypen van Harm ein-de-lijk live zag, was ik binnen twee nummers óm. Wat een topmuzikanten! Heer-lijk. Spelen alsof dat het beste is wat ze op dat moment met hun kostbare tijd kunnen doen, dát alleen al is mooi aan The National.
Oh ja, puik album, High Violet. Een beetje te clean, maar verder erg lekker.

03. Vampire Weekend - Contra
What can I say. Ik ben dol op nerds die hele fijne muziekstijlen bij elkaar gooien, ze even schudden en er dan iets heel interessants van maken.

04. Angus & Julia Stone - Down The Way
Broer en zus Stone brachten beide een solo album uit dit jaar, toch vond ik Julia's album tegen vallen. Begrijp me niet verkeerd, ik hou iets meer dan goed voor me is van haar, maar ik hoor Julia in combinatie met Angus zijn ze Bonnie & Clyde, John & Paul, Starsky & Hutch.. Yin en Yang zeg maar. Down The Way: Prachtige, ingetogen en oprechte liedjes recht uit het hart. Mooi.

05. Agnes Obel - Philharmonics
Een debuutalbum, en wát voor een. Agnes komt uit mijn favoriete land, Denemarken, en dat is te horen in haar vaak licht lugubere en bevreemdende teksten, betoverend gezongen. Prachtige luisterliedjes die erg goed passen bij de sneeuw die zich momenteel maar blijft opstapelen buiten.

06. Laura Marling - I Speak Because I Can
Joni Mitchell! Nee, Laura Marling. Wacht, Laura is hoe oud? 20?!

07. Villagers - Becoming a Jackal
Dit jaar ben ik door twee Ierse artiesten live erg verrast: Glen Hansard (zowel met The Swell Season als The Frames) én Conor O'Brien. Aangezien die laatste als enige een album heeft uitgbracht dit jaar, mag hij in de top 10. Oh én vanwege zijn geweldige stem en prachtige liedjes natuurlijk. Conor twijfelt nog of hij meer albums gaat maken, please do mate!

08. The Mad Trist - Play The Piper
Waar De Staat mij niet wist te bekoren, maakt The Mad Trist wel indruk. That's all, kthxbai.

09. Edwyn Collins - Losing Sleep
Muzikaal geweldig, tekstueel bloedeerlijk en oprecht. Just how I like them.

10. Spoon - Tansference
Een zeer aangename verassing op Crossing Border, heerlijk die rauwe stem. En een black cab session om van te houden.

donderdag 25 december 2008

Rain On Your Parade

Mijn grote vriendin Duffy blijft problemen met de mannen houden. En soms mis ik wel eens wat, blijkbaar ligt al sinds eind oktober het nummer Rain On Your Parade op mij te wachten! In dit nummer rekent ze nog eens af met een ex.

Best een lekker nummer hoor, niks mis mee, maar ook niet heel erg vernieuwend.

I wish you well
I hope you survive
I hope you live, oh baby, so I can watch you cry.

Harsh…!

Je zou haast denken dat het met haar eerdere hit Mercy te maken heeft…

I dont know what this is
But you got me good
Just like you knew you would
[…]
You got me begging you for mercy

Omdat het zo’n lekker nummer is, en ze het zo prachtig live kan brengen, nog een keertje een studio versie van Mercy.

woensdag 24 december 2008

De zweep er over!

Twee jaar geleden vormde zich in Manchester een nieuw bandje, wat zich tussen toen en nu heeft afgespeeld is niet noemenswaardig, maar tegenwoordig hebben ze een lekker eigen geluid.

The Whip bracht begin dit jaar hun album “X Marks Destination” uit. Hun eerste schatkistje hebben ze duidelijk gevonden want er staan een paar hele lekkere nummers op dit album.

Het electro geluid wordt ondersteund door veel invloeden uit de jaren ‘80, naar de Cure en Iggy is goed geluisterd, en de vrouwelijke drummer is de drijvende kracht achter de stampende single “Trash”.

In de gaten houden deze jongens!

Via

maandag 22 december 2008

Xmas liedjes zijn een verschrikking

Hoog tijd dus voor een kerstliedje!

Alleen Otis Redding kan een slap zoet kerstliedje weer mooi maken. Geniet:


Via

donderdag 18 december 2008

Mondays is for drinking to the seldom seen kid

Ik zag gisteren eindelijk het spreekwoordelijke licht. Geen idee waarom ik eerder zo blind was.

Elbow heeft een prachtig album uitgebracht dit jaar en ik kon er na meerdere pogingen maar niet in komen. Tot ik ze gisteren weer eens tegenkwam. En ineens hád ik het: Elbow!!

Bekijk hieronder de registratie van hun concert in Paradiso van 25 juni dit jaar.
Helaas is de geluidskwaliteit van FabChannel al bijna zo hinderlijk slecht als die van Youtube, dus als je echt wil genieten, ga dan even langs de platenwinkel...

Uit "Starlings":

I sat you down and told you how the truest love that's ever found is for oneself.
You pulled apart my theory with a weary and disinterested sigh
So yes i guess i'm asking you to back a horse that's good for glue and nothing else
But find a man that's truer than, find a man that needs you more than I.

woensdag 17 december 2008

Unnatural to sing your own name

Awesome! Peter Gabriel doet een cover van een nummer waar hij zelf in bezongen wordt (Cape Cod Kwassa Kwassa van Vampire Weekend).

Het is best een lekkere cover geworden, in samenwerking met Hot Chip.


Via SchrikLog.